Komentarze: 0
Mam na imie Oliwia i mam 18 lat.
O ciąży dowiedziałam się 27 stycznia. To był dla mnie szok, nie spodziewałam się tego, ani ja, ani mój chłopak. Na początku byliśmy przerażeni, zdezorientowanii, nie docierała do nas wiadomość ze zostaniemy rodzicami.
Dziś jest 3 luty, w końcu to do nas dotarło. I wiecie co ? Jesteśmy szczęśliwi. Mój chłopak nie może się doczekać pierwszego badania USG, żeby móc zobaczyć swoje maleństwo.
Nie powiedzieliśmy jeszcze nic rodzicom, ani jego ani moim. Zamierzamy to zrobić dopiero po wizycie u inekologa, razem stwierdziliśmy że nie będziemy z tym zwlekać bo to może pogorszy sprawę. Trochę boję się reakcji rodziców, naprawdę nie mam pojęcia jak na to zareagują, szczególnie że w tym roku kończę liceum. Rozumiecie, matura, studia...
No właśnie, studia... Od zawsze mówiłam ze będę studiowa zaocznie żeby móc na siebie zarobić, bo już prędzej planowaliśmy z Krystianem razem zamieszkać. Niestety studia w tym roku raczej nie będą możliwe, gdyż termin porodu zapewne będę miała na koniec września- początek października (dam wam znać po wizycie), ale to nie koniec świata ! Co za problem rozpocząć studia rok później, dla mnie żaden. Szczególnie że chcę być dla tego małego skarba prawdziwą matką i stworzyć dla niego prawdziwą rodzinę.
Mój chłopak ma 21 lat, pracuje, dlatego zamierzamy iść 'na swoje'. Chcemy już na Lato wynająć jakieś mieszkanie i się pobrać - nie dlatego że jest dziecko (no dobra, może trochę ten szkrab to przyspieszy ), ale przede wszystkim dlatego ze się kochamy, chcemy być prawdziwą rodziną i pokazać innym, że mimo młodego wieku potrafimy być odpowiedzialni.